به نقل از «فرارو»

سوال محسن هاشمی از مسئولان؛ انتخابات ۱۴۰۰ راهبرد نظام است؟

تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۹۳۰۵۳

محسن هاشمی رفسنجانی در روزنامه اعتماد نوشت: یکی از مسائلی که تقریبا طی سه دهه گذشته همواره در انتخابات مختلف مطرح بوده، دوراهی میان برگزاری یک انتخابات پرشور و رقابتی با حضور احزاب و با نتیجه نامعلوم یا برگزاری یک انتخابات قابل پیش‌بینی و ملایم با منتخبی مطلوب بوده است.

در دهه شصت، به‌دلیل اینکه حضور مردم در انتخابات، کارکردی فراتر از انتخاب داشت و در جهت تثبیت نظام و حمایت از انقلاب در برابر تهدیدها، ترور‌ها و جنگ تحمیلی، پشتوانه‌ای مهم و موثر به حساب می‌آمد، این مساله کمتر مطرح بود به نحوی که در سه انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شده در دهه شصت، آیت‌الله خامنه‌ای در دو دوره و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی نیز در دولت اول سازندگی، در انتخاباتی قابل پیش‌بینی، اما با رای بالا انتخاب شدند و در دولت دوم سازندگی با وجود رقابت ایجاد شده از سوی نظام، بازهم این چالش به وجود نیامد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در انتخابات مجلس شورای اسلامی، از انتخابات مجلس پنجم این مساله نمود بارزتری پیدا کرد و در انتخابات ریاست‌جمهوری در دوم خرداد سال ۱۳۷۶ با انتخاب حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمد خاتمی، چالش انتخابات پرشور به اوج رسید و به تعبیر رهبرانقلاب حماسه دوم خرداد خلق شد.

البته پرشور بودن انتخاب به این نتیجه منجر شد که کاندیدای مطلوب حاکمیت با ناکامی مواجه شود و این نتیجه‌ای بود که هرچند برای جناح راست و برخی نهاد‌های حساس نظام قابل پیش‌بینی نبود، اما آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، با آینده‌نگری و دوراندیشی خود، می‌دانست که نتیجه رقابت و دوقطبی‌سازی، آن‌هم با حضور نماینده مستظهر به حمایت از سوی قدرت، موجب ایجاد چالش در جامعه و شکل‌گیری موج آرا به نفع رقیب خواهد شد و اگر حاکمیت انتخاباتی پرشور را می‌خواهد باید به نتیجه طبیعی آن، یعنی احتمال انتخاب نشدن کاندیدای مطلوب خود نیز تن بدهد.

از این رو از پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۷۶، این مساله را در سطوح بالای نظام مطرح کرد که باید بین انتخابات پرشور و منتخب مطلوب یکی را انتخاب کرد، هرچند که تا چند روز قبل از انتخابات حاکمیت این احتمال را جدی نگرفته و به نوعی بخش بزرگی از قدرت در دوم خرداد ۱۳۷۶ غافلگیر شدند.

انتخابات پرشور سال ۱۳۸۸، یکی دیگر از مصادیق چالش بین منتخب مطلوب و انتخابات پرشور بود که به حوادث دامنه‌داری منجر شد که هنوز هم زخم و درد آن التیام نیافته است. به همین علت شاید در سال ۱۳۹۲، با ردصلاحیت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی تلاش شد که از این چالش جلوگیری به عمل آید، اما با تدبیر ایشان و استفاده از شوک وارد شده به جامعه با ردصلاحیت شناسنامه انقلاب، بازهم کاندیدای مطلوب ناکام ماند، اتفاقی که در سال ۱۳۹۶ با موج عاطفی رحلت آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی به نوعی تکرار شد.

اما در سال ۱۴۰۰، به نوعی از این چالش عبور شد و در انتخاباتی کمتر رقابتی و با کمترین نصاب شور و شرکت‌کننده در تاریخ انقلاب، کاندیدای مطلوب بالاخره انتخاب شد، اتفاقی که منتظر است موجب یک جهش کارآمدی و حل مشکلات اقتصادی و مدیریتی کشور شود که البته تاکنون وعده‌ها تنها به گوش‌های جامعه رسیده و چشم‌ها همچنان در انتظار تحقق آن است.

اکنون این پرسش مطرح است که آیا انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۴۰۰ که در مقیاس کوچک‌تری در انتخابات مجلس یازدهم هم در سال ۱۳۹۸ تجربه شده بود، یک انتخاب راهبردی، درازمدت و پایدار از سوی نظام است یا آنکه موضوعی تاکتیکی و اتفاقی بود که کاملا احزاب سیاسی دور خورده و نتوانسته نقش خود را ایفا کنند و متاسفانه به توصیه رهبرمعظم انقلاب در مورد جبران جفای انجام شده در تایید صلاحیت‌ها عمل نشد.

اگر این انتخاب، راهبردی و درازمدت باشد باید در انتخابات مجلس آینده ۱۴۰۲ و ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ نیز در انتظار پیروزی کاندیدای مطلوب در رقابتی آرام و درون‌جناحی با کاندیدا‌های مطلوب بود و البته عملا تکرار این موضوع، جامعه را نسبت به صندوق رای بی‌میل و بی‌تفاوت می‌کند و تنها اقلیتی که از سرتکلیف و نه برای تعیین سرنوشت خود رای می‌دهند، در صندوق‌ها حاضر شده و به کاندیدای اصلح توصیه‌شده رای خواهند داد.

اما اگر بنای نظام بر عمل به دیدگاه راهبردی رهبر انقلاب، مبنی بر مشارکت حداکثری و انتخابات پرشور و مردمسالاری دینی باشد، طبیعتا نباید انتخابات قابل پیش‌بینی باشد و باید تنوع واقعی رای‌ها را در انتخابات مشاهده کرد. در این صورت نقش احزاب و گروه‌های سیاسی در ایجاد رقابت واقعی تعیین‌کننده خواهد بود.

منبع: فرارو

کلیدواژه: محسن هاشمی انتخابات آیت الله هاشمی رفسنجانی انتخابات ریاست جمهوری انتخابات پرشور کاندیدای مطلوب انتخابات مجلس قابل پیش بینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۹۳۰۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پنج سناریوی عجیب انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا

فرارو- سال ۲۰۲۴ می‌تواند غیرعادی‌ترین انتخابات ریاست جمهوری باشد و از جهاتی نیز همین طور است. با این وجود، احتمال مشخصی وجود دارد که این انتخابات بتواند امریکا را به سوی مسیر‌هایی سوق دهد که پیش‌تر هرگز رخ نداده بود مسیر‌هایی که عواقبی بالقوه فاجعه بار را برای آن کشور به همراه خواهند داشت. در ادامه به پنج سناریوی عجیب و محتمل در این باره خواهیم پرداخت:

۱- ممکن است یک تساوی در آرای الکترال یا کالج انتخاباتی وجود داشته باشد: در میان تحلیلگران سیاسی اتفاق نظر کلی وجود دارد که برنده ریاست جمهوری ۲۰۲۴ توسط هفت ایالت نوسانی تعیین می‌شود که مجموعا ۹۳ رای الکترال دارند: جورجیا (۱۶ رای)، کارولینای شمالی (۱۶)، پنسیلوانیا (۱۹)، میشیگان (۱۵)، ویسکانسین (۱۰)، نوادا (۶) و آریزونا (۱۱). یک نامزد ریاست جمهوری برای پیروزی به ۲۷۰ رای از ۵۳۸ رای الکترال نیاز دارد. بنابراین، اگر دو نامزد هر کدام ۲۶۹ رای کسب می‌کنند به تساوی دست می‌یابند. آبا این امر امکان رخ دادن خواهد داشت؟ بله، اما از زمان تصویب دوازدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده در سال ۱۸۰۴ میلادی که روش انتخاب رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور را اصلاح کرد تنها انتخابات ۱۸۲۴ هیچ برنده‌ای در کالج انتخاباتی نداشت. با توجه به الگو‌های رای گیری فعلی تحلیلگران تصور می‌کنند جو بایدن رئیس جمهور فعلی با احتمال داشتن ۲۲۶ رای الکترال وارد انتخابات می‌شود در حالی که دونالد ترامپ ۲۱۹ رای دارد و در نهایت ۹۳ رای ایالت‌های نوسانی هستند که برنده را تعیین می‌کنند. اگر بایدن پیروز شود و برای مثال ارای الکترال کارولینای شمالی، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد، اما در مقابل ترامپ نیز ارای میشیگان، پنسیلوانیا، ویسکانسین و نوادا را تصاحب کند هر دو ۲۶۹ رای الکترال کسب می‌کنند. در سناریویی دیگر اگر بایدن آرای الکترال ویسکانسین، نوادا، جورجیا و آریزونا را از آن خود سازد و ترامپ برنده آرای پنسیلوانیا، کارولینای شمالی و میشیگان شود باز هم نتیجه ۲۶۹ رای مساوی بود.

۲- نامزد سوم می‌تواند نتیجه انتخابات را تغییر دهد: رابرت اف کندی جونیور نامنزد سوم که بیش‌ترین صحبت در مورد او مطرح شده مستقل است. علاوه بر این، "جیل استاین" نامزد حزب سبز در انتخابات سال ۲۰۱۶ دوباره به دنبال نامزدی به نمایندگی از حزب سبز است و "کورنل وست" مستقل و احتمالا یک نامزد حزب لیبرتارین نیز در عرصه رقابت انتخاباتی حضور خواهند داشت. نامزد‌های سوم یا حزب ثالث برای ورود نام شان به برگه رای هر ایالت فرآیندی را طی می‌کنند. در حال حاضر نام کندی صرفا در فهرست نامزد‌ها برای رای گیری هاوایی، میشیگان، یوتا حضور دارد، اما کارزار کندی اعلام کرده که در شش ایالت دیگر در فاصله‌ای نزدیک با نامزد‌های دیگر قرار دارد. سه ایالت از ایالت‌های ذکر شده میشیگان، کارولینای شمالی و نوادا می‌باشند که ایالت‌های نوسانی هستند. کندی و استاین می‌توانند آرای بیش تری نسبت به حاشیه پیروزی برای بایدن یا ترامپ در یک یا چند مورد از این ایالت‌ها به دست آورند. این وضعیت به طور مشابه پیش‌تر رخ داده بود زمانی که رقابت انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۰ میلادی به فلوریدا رسید. جورج دبلیو بوش با ۵۳۷ رای از "ال گور" معاون رئیس جمهور پیشی گرفت. با این وجود، رالف نادر نامزد حزب سبز ۹۷۴۸۸ رای در فلوریدا به دست آورد. اگر نادر در رقابت حضور نداشت اکثر حامیان او به ال گور رای می‌دادند یا در خانه باقی می‌ماندند و احتمالا ال گور پیروز می‌شد.

تازه‌ترین نتیجه نظرسنجی Real Clear Politics نشان می‌دهد که کندی بین ۷ تا ۹ درصد آرا را در چهار ایالت جورجیا، میشیگان، پنسیلوانیا و ویسکانسین کسب کرده است. با این وجود، تفاوت در نتایج نظرسنجی‌ها در این باره که حضور کندی بیش‌تر به بایدن آسیب وارد خواهد ساخت یا ترامپ دیده می‌شود. نکته این است که کندی و شاید استاین می‌توانند باعث تاثیرگذاری در شانس بُرد برای نامزد برنده در یک یا چند ایالت شوند.

۳- رای دهندگان "بی وفا" می‌توانند نتیجه را تغییر دهند: در ۴۸ ایالت انتخاب کنندگان به نامزدی رای می‌دهند که برنده ایالت مربوطه خود شده است. دو ایالت دیگر می‌توانند رای را تقسیم کنند. با این وجود، انتخاب کنندگان اصطلاحا "بی وفا" بوده و هستند که به شخصی غیر از برنده ایالت خود رأی داده اند. این اتفاق در طول تاریخ انتخابات امریکا رخ داده است از جمله برای ده نفر (دو جمهوری خواه و هشت دموکرات) در جریان انتخابات ۲۰۱۶ میلادی. سی و سه ایالت از انتخاب کنندگان خود می‌خواهند که به برنده ایالت رای دهند در حالی که ۱۷ ایالت به آن‌ها اجازه می‌دهند رای خود را تغییر دهند، اما ممکن است مجازاتی را برای این منظور اعمال کنند. از میان ایالت‌های نوسانی جورجیا و پنسیلوانیا هیچ قانونی برای منع انتخاب کنندگان بی وفا از رای دادن ندارند در حالی که میشیگان آرای تغییر یافته انتخاب کنندگان بی وفا را شمارش می‌کند. بنابراین، ممکن است در یک تساوی ۲۶۹ رای یک یا چند انتخاب کننده بی وفا بتوانند رای متفاوتی از ایالت خود به صندوق بیندازند و شمارش شود بنابراین آن رای تعیین کننده خواهد بود که کدام نامزد برنده انتخابات است. برخی ممکن است به یاد داشته باشند که "مارتین شین" بازیگر در سال ۲۰۱۶ در آگهی‌ای ظاهر شد و انتخاب کنندگان ترامپ را ترغیب به انجام آن کار کرد.

۴- مجلس نمایندگان ممکن است برنده ریاست جمهوری را تعیین کند: اگر هیچ یک از نامزد‌های ریاست جمهوری ۲۷۰ رای الکترال یا تعداد آرای بیش تری را کسب نکند انتخابات به مجلس نمایندگان منتقل می‌شود جایی که هر ایالت دارای یک رای است. در حال حاضر، جمهوری خواهان مجلس نمایندگان ایالات بیش تری نسبت به دموکرات‌ها را کنتنرل می‌کنند. در نتیجه، در صورتی که آن سناریو عملی شود ترامپ احتمالا برنده خواهد شد. با این وجود، رای گیری نه در مجلس با ترکیب فعلی بلکه در مجلسی که در ژانویه سال ۲۰۲۵ میلادی سوگند یاد می‌کند انجام خواهد شد. مجلس نمایندگان ممکن است در سال آینده تحت کنترل دموکرات‌ها درآید حتی اگر ایالت‌های بیشتری تحت رهبری جمهوری خواهان باشند.

۵- سنا ممکن است معاون رئیس جمهور را به عنوان برنده تعیین کند. بر اساس متمم دوازدهم سنا به معاون رئیس جمهور رای می‌دهد چرا که هر ۱۰۰ سناتور یک حق رای دارند. در حال حاضر سنا توسط دموکرات‌ها کنترل می‌شود، اما ممکن است سال آینده تغییر کند، زیرا تعداد سناتور‌های دموکرات بسیار بیش تری نسبت به جمهوری خواهان در انتخابات حضور دارند. با این وجود، اگر سنا در سال ۲۰۲۵ به طور مساوی ۵۰ به ۵۰ تقسیم شود "کامالا هریس" معاون فعلی، به عنوان رئیس سنا تا زمان تحلیف رای تعیین کننده را خواهد داد. آیا او رای برنده را برای خودش به صندوق می‌اندازد که منجر به ریاست جمهوری یک رئیس جمهور جمهوری خواه و یک معاون دموکرات خواهد شد؟

مطمئنا امکان تحقق تمام سناریو‌های ذکر شده بعید به نظر می‌رسد، اما دست کم می‌توان گفت امکان آن هر چند اندک، اما وجود دارد. با توجه به این که این انتخابات امریکا تاکنون نتای عجیب کم نداشته نمی‌توانید احتمالات ذکر شده را رد کنید.

منبع: هیل